princekoeken (deel 1): de verslaving

sinds vorige week heeft mijn leven een grote wending gemaakt, een draai van 179° schat ik. sinds zaterdag 7 januari 2012 heb ik geen princekoek meer gegeten.voor meer over het levensgevaarlijke afkicken en de daarmee gepaarde ontwenningsverschijnselen: zie binnenkort op deze blog. want eerst de prangende vraag: “hoe de fuck is het zo ver kunnen komen!?”

mijn liefde voor princekoeken ontsproot zijn kiemen in mijn elfde levensjaar. sinds dan vertoefde ik op het koninklijk atheneum te mortsel, alwaar zich een koekenautomaat bevond in de “overdekte speelplaats”. daar zaten de meest goddelijke princekoeken in OOIT, per vier verpakt en lekker koud (deze variant ben ik nergens anders ooit tegengekomen). sinds dan was het hek van de dam: ik had de meest hemelse smaak ter aarde geproefd en viel weerloos ten prooi aan een verslaving van formaat.

waar mijn verslaving tijdens mijn middelbareschooltijd nog enigszins werd ingetoomd door de kostelijkheid ervan en door het feit dat ik van mijn vader maar 1 koek per dag mocht eten, gingen alle remmen los toen ik op mijn 17de het ouderlijke huis verliet en in antwerpen kwam wonen. kwijlend dagdromen van princekoeken was voorbij! ik mocht er zoveel eten als ik wou! vastbesloten om mij geen seconde langer princekoeken te ontzeggen, voedde ik mij (en mijn verslaving) dagelijks met een princekoek of twee. ik begon te merken dat princekoeken mij een goed gevoel gaven: ik at een princekoek (of drie) wanneer ik verdrietig was en ik vierde leuke gebeurtenissen met een princekoek (of vier). princekoeken waren er voor al mijn examens op de unief, zij waren er tijdens mijn eerste relatie en mijn huidige, zij waren er tijdens afleveringen van zowel “buffy the vampire slayer” als van “house md”, zij waren er op de fiets, in de les, achter mijn bureau, op de bus, …

na tien jaren bijna dagelijks een minimum aan 1 princekoek te verorberen, was mijn naïeve brein dan ook zodanig gebrainwashed dat ik de koeken in kwestie een soort bijbelse betekenis en allerlei mythische krachten toeschreef.

degenen die de eer hebben gehad met mij te mogen samenwonen, kunnen getuigen dat mijn princekoekenverslaving een grote invloed had op mijn anders zo rustige en mondaine leventje. iemand die ongepast naar mijn hemelse koekjes keek, laat stáán zomaar ongevraagd een princekoek nam, laat al helemáál stáán de ongeziene onbeschoftheid had om een van de laatste drie princekoeken te nemen, ontketende bij mij een agressieve en ongetwijfeld beangstigende tirade. ook wanneer ik doorheen de dag ontdekte dat mijn princekoeken op waren, kregen mijn hersenen een kortsluiting en bestond mijn enige dagtaak er vanaf dan in om een nieuwe doos princekoeken te bemachtigen, zelfs al zou ik deze doos uit de handen van een wenend gehandicapt dakloos kind moeten trekken.

kortom, mijn naam is sanne en ik was tien jaar lang een princekoekaholic.

BINNENKORT OP DEZE BLOG: princekoeken (deel 2). het afkicken.