(geschreven begin januari 2011, op facebook) Het jaar 2011 kon voor Sanne niet slechter beginnen. Een klein overzichtje van Sannes avonturen de eerste dagen van het nieuwe (kut)jaar! Nieuwjaarshorrorsaga (dag 1): na een eerste slapeloze nacht zit Sanne op oudejaarsavond met zoveel tandpijn dat ze noch eten noch drinken kan; pijnstillers helpen uiteraard niet (uiteraard) en haar tandarts pakt zijn telefoon niet op (waarschijnlijk oudjaar aan het vieren zoals elke tandpijnloze medemens). Nieuwjaarshorrorsaga (dag 2): na een tweede slapeloze nacht weet Sanne zich te strompelen naar de tandarts van wacht in een mysterieus land hier heel ver vandaan (Linkeroever); aldaar…
irrationele angsten
ik ben veel dingen, maar rationeel en evenwichtig is not one of them. zijnde een “vat van emoties”, ween ik bij chickflicks en harry potter boeken, hou ik van human interest documentaires en heb ik een uitstekend gevoel voor dramatiek. uit datzelfde vat kan echter ook een heel ander soort drama getapt worden: enkele totaal irrationele op niets gebaseerde angsten spruiten eveneens voort uit mijn ietwat emotionele aanleg. (1) zo heb ik, sinds zolang ik mij kan herinneren, een grote schrik voor het omvallen van vrachtwagens terwijl ik ernaast aan het fietsen ben. nog nooit heb ik echter een vrachtwagen…
uit de oude doos: kortverhaal (2006)
“Franny zoekt sterren” door Sanne Crombecq Gebaseerd op “De Donkere Kamer van Damokles” van WF Hermans. Voor school, zesde middelbaar, Nederlands, mevrouw Goris, 2006.
kali
wat ik en anderen allemaal voor mijn kat gekocht hebben om mee te spelen: waar ze de voorbije week ook werkelijk mee heeft gespeeld:
brainstormen in een glas water
een tijd geleden hadden mijn broer en ik een lang gesprek over genetische manipulatie van embryo’s. na een diepgaande discussie van toch wel een half uur, beseften we beiden dat we eigenlijk helemaal niets wisten over genetische manipulatie, noch op de hoogte waren van de actuele stand van zaken. maar we hadden er al wel veel over nagedacht! dit “nadenken in het ijle” is een kunst die ik wel vaker beoefen. het feit dat ik ergens absoluut niks van afweet, vormt totaal geen obstakel voor mij om een mening te vormen of een theorie te bedenken over het onderwerp in…
enkele late levenslessen
nu ik een afgestudeerde, hardwerkende, belastingbetalende, appartement-hurende volwassen vrouw ben, acht ik de tijd rijp om enkele wijze levenslessen over te dragen aan de gemeenschap. om deze blogpost toch enigszins in lengte te beperken (mijn bron van wijsheden is immers quasi onuitputbaar), heb ik geopteerd voor de levenslessen die ik pas in een laat stadium van mijn leven geleerd heb, om anderen ditzelfde lot te besparen. het gaat om bepaalde basisdingen die mij als kind verkeerdelijk werden aangeleerd, evenals enkele desillusies en late realisaties. LATE LEVENSLES 1: een banaan pellen doet ge door de achterkant van de banaan open te…
teen blijkt slachtoffer van strijd der hete pastasaus 2011
gisteren behaalde ik na vijf jaar zware en soms niet zo zware inspanningen mijn masterdiploma rechten. maar een veel belangrijkere recente verwezenlijking is het (nogmaals) overstijgen van mijn reeds extreem hoge pijngrens. deze verwezenlijking heb ik bereikt door drie weken koppig yet enthousiast met een blijkbaar gebroken teen rond te huppelen. het begon allemaal met een alledaags ongeluk. ik smoste zelfgemaakte hete pastasaus over mijn lichaam (linguine incluis) en hield aan dit ongeluk na enkele dagen nog slechts één ding over: een pijnlijke teen. al snel werd wandelen zonder te vallen een nog meer onmogelijke opgave dan usual en maakte…
een alledaags ongeluk
als zelfs uw allerliefste lief denkt dat ge volgens de officiële standaarden motorisch gehandicapt zou zijn, wijst dat toch op het bezitten van een zekere onhandigheid. ik had al wel langer een vermoeden dat ik niet over dezelfde fijne motoriek beschik als de gemiddelde medemens. ook de basis van oog-handcoördinatie blijk ik niet onder de knie te hebben, net als het simpele wandelen zonder te vallen. zo kan ik mij weinig keren herinneren dat ik een glas melk heb ingeschonken zonder te smossen, een bepaald klusje succesvol heb opgeknapt of een avond heb doorgebracht zonder het tv-kaske te laten vallen.…
strafwassen
er zijn weinig dingen die ik echt haat. naar het toilet gaan in een dixie-festival-wc is een van die dingen, net als zwart-witdocumentaires op canvas, op een zomerdag in een overvolle bus moeten rechtstaan, rani de coninck en net vijf keer gepromoveerd zijn geweest in the sims waarna uw pc crasht en al uw moeite voor niks is geweest. maar wat ik nog meer haat dan al deze dingen tesamen, is afwassen. in mijn hoofd noem ik deze verschrikking dan ook “strafwassen”: het loutere bestaan van deze werkelijk onuitstaanbare activiteit moet wel een straf van god zijn. ik benader afwassen…
hij klust
mijn vriend en ik kennen enkele opmerkelijke verschillen. jeroen houdt van sportieve activiteiten, ik wist tot voor kort niet dat wielrennen een teamsport was. jeroen kijkt graag naar canvas, maar ik ren gillend weg als ik weer naar een zwart-witdocumentaire over WO II moet zien. jeroen bestelt altijd scampi’s, terwijl ik al een beetje moet overgeven als de mensen naast ons ook scampi’s hebben besteld. jeroen en ik hebben daarentegen ook wel wat gemeen. zo gaan we allebei graag op restaurant en naar de cinema, kunnen we uren spenderen op youtube en vinden we beiden mijn kat de schattigste poes…